Όταν βυθίζεται το πιάνο [Μ. Αποστολάτος] 2009

Μάκης Αποστολάτος
(Ποιητής – Κριτικός – Διευθυντής/Εκδότης περ. Ομπρέλα)

Ο ποιητής του κενού. Ανδρέας Γεωργαλλίδης, Όταν βυθίζεται το πιάνο

[Ανδρέας Γεωργαλλίδης, Όταν βυθίζεται το πιάνο, (μτφρ.: στην αγγλική, γαλλική , γερμανική), Κύπρος, Power Publishing 2004 |Ανακοίνωση | «Σπίτι της Κύπρου» | Αθήνα, 26 Φεβρουαρίου 2008 | Πρώτη δημοσίευση: Περιοδικό Ακτή, τχ. 78 (2009)]

Ο Ανδρέας Γεωργαλλίδης έχω την εντύπωση πως αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση όχι μόνο στη σύγχρονη λογοτεχνία της Κύπρου αλλά και στην ευρύτερη Ελληνική και εκτός συνόρων. Κυρίως γιατί τόλμησε να εκδώσει μια από τις συλλογές του σε ένα τόμο 250 σελίδων με ελάχιστες παράπλευρες απώλειες. Οι μεγάλοι ποιητές στο σύνολό τους πλην ελαχίστων εξαιρέσεων γνωρίζοντας ή διαισθανόμενοι τις παγίδες που κρύβει ένα τέτοιο εγχείρημα, απέφυγαν μια τέτοια περιπέτεια που θα νόθευε την τελειομανία τους.

Ο Μ. Ελευθερίου σε συνέντευξη του που μου παραχώρησε πρόσφατα λέει: «Η τηλεγραφική, ας το πούμε έτσι, γραφή του ποιήματος, σε αναγκάζει να πεις πολλά πράγματα σε λίγους στίχους». Στα σεμινάρια ποίησης που διδάσκω μια 15ετία, συχνά αναφέρομαι στην οικονομία των λέξεων και την αξία της σιωπής που και ο ίδιος επισημαίνει σ’αυτή την πραγματικά αξιοσημείωτη ποιητική κατάθεση. Και φαίνεται πως συμφωνεί και στην πράξη, με την άποψη που θέλει τον ποιητικό λόγο ουσιώδη, μακριά από φλυαρίες, ένα λόγο όπου κάθε λέξη πρέπει να εκφράζει ευστόχως το περιεχόμενο, χωρίς περαιτέρω διευκρινίσεις επεξηγηματικών στίχων και πλατυασμούς.

Ας δούμε κάποια παραδείγματα περί σιωπής και ως σημαινόμενο, στην πολυσέλιδη συλλογή του «Όταν βυθίζεται το Πιάνο», όπου εξάλλου η συχνή επανάληψη της παραπέμπει στην αναγκαιότητα μεθερμηνείας της ως βασικό άξονα ανάπτυξης της θεματικής του βιβλίου ή έστω ως ένα θεμελιακό λίθο δόμησης των ερεθισμάτων και εμπνεύσεων του:

σ. 70: Το φως εσωκλείεται στη σιωπή του
σ. 74: … διακόπτομαι στη σιωπή σου
σ. 108: Ταχυδρομώ το νου μου στο νησί της σιωπής
σ. 136: Αβέβηλη η σιωπή
σ. 186: Το φράγμα της σιωπής δίνει συνεχώς τη μάχη
σ. 214: Το μελάνι χύνεται στο χαρτί / για να σκοτώσει / τη σιωπή των ματιών
σ. 246: Η φωνή σου / τρίζει με τη σιωπή / και βουβαίνονται οι ρόλοι

Κατεβάστε – Όταν βυθίζεται το πιάνο [Μ. Αποστολάτος] 2009