Andreas Antzoulis
(Professore in Litteratura Neogreca)

Andreas Georgallides, Poco Piu Vuoto

[Andreas Georgallides, poco più vuoto, (trad.: Irene Chari), Patti, Casa Editrice Kimerik 2020 | Κριτικό Σημείωμα | Πρώτη δημοσίευση: Andreas Antzoulis, “Andreas Georgallides, Poco Piu Vuoto”, Kiamarsi, Italy (No 4, 2020]

{Στο παράρτημα επισυνάπτεται το κείμενο στην ελληνική γλώσσα}

Poco più vuoto

Il Poco più vuoto, è oggetto del frutto spirituale di un impegno multiannuale di A. Georgallide con gli incrociati mondi di Filosofia e Poesia. La manoscritta collezione poetica invita il lettore di focalizzarsi sul silenzio parlato della batimetria e dell’altimetria di parole e di riconoscere la realtà di una scelta individuale ed una combinazione particolare tra di loro. Si tratta nel merito, di un insieme stocastico che, nonostante annulla la funzione di segni della co- presenza di parole, in versi che negano la loro identità, eppure rivela la loro funzione poetica, indirizzando il lettore verso un momento nascente di consapevolezza e di riconsiderazione del suo Essere. È proprio questo il momento in cui le immagini e le rappresentazioni interne del lettore crollano perché sono deboli a rivangare scene precedenti controllate dalla Mente e dalla Parola, così a rappresentare l’infinito del pensiero umano, laddove il poeta incontra nell’incalcolabile profondità dell’infinità di Essere.

Το Ελάχιστα περισσότερο άδειο, αποτελεί τον πνευματικό καρπό μίας πολυετούς ενασχόλησης του Α. Γεωργαλλίδη με τους διασταυρούμενους κόσμους της Φιλοσοφίας και της Ποίησης. Η ανά χείρας ποιητική συλλογή καλεί τον αναγνώστη να εστιάσει στην ομιλούσα σιωπή βυθομετρημένων και υψομετρημένων λέξεων και να αναγνωρίσει την πραγματικότητα μίας ιδιαίτερης επιλογής και ενός ιδιαίτερου συνδυασμού τους. Πρόκειται, επί της ουσίας, για έναν στοχαστικό συνδυασμό που ενώ ακυρώνει τη νοηματική λειτουργία της συν-παρουσίας των λέξεων, σε στίχους που αρνούνται την ταυτότητά τους, αποκαλύπτει την ποιητική τους λειτουργία, οδηγώντας τον αναγνώστη σε μία γενέθλια στιγμή αυτογνωσίας και επαναπροσδιορισμού του Είναι του. Είναι αυτή ακριβώς η στιγμή όπου οι εικόνες και οι εσωτερικές παραστάσεις του αναγνώστη γκρεμίζονται, γιατί αδυνατούν να ανασύρουν προηγούμενες παραστάσεις ελεγχόμενες από τον Νου και τον Λόγο και να αναπαραστήσουν το άμετρο της ανθρώπινης σκέψης, που ο ποιητής συναντά στο απροσμέτρητο βάθος της απειρότητας του Είναι.

Ανδρέας Αντζουλής
Διδάκτωρ Νεοελληνικής Φιλολογίας

Κατεβάστε – Poco più vuoto [Α.Αντζουλής] 2020