Ίδρυμα ΑντζουλήΤο συνέδριο αυτό εξετάζει τη σχέση μεταξύ παρακίνησης (motivation) και χρονικότητας (temporality), από τη φαινομενολογική σκοπιά. Η παρακίνηση έχει προσδιοριστεί από τη φαινομενολογική φιλοσοφία ως η νομοτέλεια που ρυθμίζει τις σχέσεις μεταξύ διαφορετικών στιγμών της αποβλεπτικότητας – μια νομοτέλεια που διαφέρει από την μηχανιστική αιτιότητα και τη λογική αιτιότητα. Η παρακίνηση είναι ο ιδιαίτερος τρόπος με τον οποίο ρυθμίζεται η υποκειμενική ζωή, και μέσω της οποίας ενεργοποιούνται και διασυνδέονται τα αντιληπτικά και άλλα αποβλεπτικά φαινόμενα.
Η φαινομενολογική φιλοσοφία έχει επίσης προσφέρει καινοτόμες διαπιστώσεις σχετικά με τη συγκρότηση της χρονοσυνειδητότητας και τους σημαντικούς τρόπους με τους οποίους αυτή συνδέεται με άλλα φαινόμενα, όπως η μνήμη, η προσμονή, η αυτοσυνείδηση, η αντίληψη των χρονικών αντικειμένων κ.λπ. Παρά την κεντρική σημασία της παρακίνησης και της χρονικότητας, τόσο για τη βιούμενη ζωή μας όσο και για την ιστορία της φαινομενολογίας, εκπληκτικά λίγη δουλειά έχει γίνει για να εξηγηθεί η πολύπλοκη σχέση μεταξύ αυτών των δύο στενά συνδεδεμένων φαινομένων.
Πολλά σημαντικά ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα: Περιλαμβάνει ο ιδιότυπος βιωματικός χαρακτήρας της παρακίνησης ήδη μια επίγνωση του χρόνου; Ή, αντίστροφα, μήπως η επίγνωση του χρόνου εμπεριέχει ήδη την παρακίνηση; Τι είδους εμπειρίες ενσωματώνουν αυτή τη συμπλοκή; Και αν όντως υπάρχει μια τέτοια σύνδεση, όλα τα είδη παρακίνησης σχετίζονται με τον χρόνο με τον ίδιο τρόπο; Αυτό το συνέδριο εγκαινιάζει τη διερεύνηση αυτών των θεμελιωδών ερωτημάτων.
Είμαστε ευγνώμονες προς το Ίδρυμα Αντζουλή για την καθοριστική στήριξή του, που επιτρέπει σε ένα τέτοιο διεθνές φιλοσοφικό γεγονός να πραγματωθεί, και χαιρόμαστε για τη διορατικότητα που έχει επιδείξει στηρίζοντας μια τόσο ρηξικέλευθη φιλοσοφική διερεύνηση, η οποία επιστεγάζει τον σημαντικό ρόλο που παίζει η Κύπρος στο παγκόσμιο ακαδημαϊκό στερέωμα.