Τα χρυσά ψαράκια του Αουρελιάνο Μπουενδία [Α. Αντζουλής] 2018

Ανδρέας Αντζουλής δ.φ.

Ξεκλειδώνοντας τις σιωπές στην ποιητική συλλογή του Μιχάλη Χατζηπιερή, Τα χρυσά ψαράκια του Αουρελιάνο Μπουενδία

[Μιχάλης Χατζηπιερής, Τα χρυσά ψαράκια του Αουρελιάνο Μπουενδία, Λευκωσία, εκδ. Διόραμα 2018 | Ανακοίνωση | Καλλινίκειο Μουσείο Κύπρου | Αθηαίνου, 29 Μαΐου 2018 | Πρώτη δημοσίευση: Περιοδικό Διόραμα, τχ. 17 (Μάρτιος- Απρίλιος 2018)]

Ο Charles Baudelaire, δύο αιώνες πριν, στο βιβλίο του Η καρδιά μου γυμνή, σημειώνει προφητικά και παρήγορα ότι «υπάρχουν πράγματα στον άνθρωπο, που δυναμώνουν και ανθίζουν, όσο άλλα εκφυλίζονται και λιγοστεύουν». Η ποίηση είναι ένας τέτοιος μοναχικός και παρήγορος δρόμος, που ευδοκιμεί σε ψυχές αισθαντικές, ακολουθώντας τα φασματικά ίχνη μίας εσωτερικής εμπειρίας και ενός εσωτερικού βλέμματος της νόησης, με σκοπό τη διαφύλαξη του πνεύματος σε καιρούς καθόλα δύσκολους και αντιπνευματικούς.

Ο αυτοανασκοπικός χαρακτήρας της νέας ποιητικής συλλογής του Μιχάλη Χατζηπιερή, Τα χρυσά ψαράκια του Αουρελιάνο Μπουενδία, από τις εκδόσεις Διόραμα, προβάλλει μία τέτοια συμπυκνωμένη εμπειρία, μία γνώση που αποτελεί καρπό ποιοτικής ενασχόλησης με τη λογοτεχνία και εκδιπλώνει, μέσα από τους στίχους της, το φύσει ενυπάρχον περιεχόμενο μίας ευαίσθητης και βαθιά στοχαζόμενης ψυχής. Η νέα αυτή συλλογή μοιάζει να μαζεύει τις σκέψεις, τους στίχους και τα ποιήματα που είχαν αποδράσει από τις τέσσερις προηγούμενες ποιητικές συλλογές, είτε γιατί ακολουθούσαν τον δρόμο της βαθιάς, πλην όμως κρυμμένης, υπαρξιακής αγωνίας, είτε γιατί έφεραν έντονο το στοιχείο του διαλόγου με άλλους λογοτέχνες, είτε γιατί δεν μπορούσαν να βρουν την ταυτότητά τους στους διασταυρούμενους δρόμους της ποίησης και της πεζογραφίας και αυτονομήθηκαν, λίγο πριν το τέλος της συλλογής, κινούμενα προς την πεζή ποίηση.

Η συλλογή συνοδεύεται από τα δεκατέσσερα ψηφιδωτά του Γιώργου Κεπόλα, εκ των οποίων αυτό που κοσμεί το εξώφυλλο ευρίσκεται και στο εσωτερικό της συλλογής ως σχέδιο. Η αινιγματική διάταξη των ψηφιδωτών παραμένει άρρηκτα δεμένη με το επίσης αινιγματικό περιεχόμενο των ποιημάτων, επιφέροντας ενίοτε το αίσθημα μίας συνεχούς τάσης για απόδραση από τον μικρόκοσμο των προσδιορισμένων λέξεων – ψηφίδων και του προσδιορισμένου χρόνου στην άπειρη προσδιορισιμότητα των νοημάτων και της αιωνιότητας.

Στο πλέγμα αυτών των αποδράσεων ο υποψιασμένος αναγνώστης εντοπίζει την παρουσία του Marquez, του Lorca, του Καβάφη, του Καρυωτάκη, του Σεφέρη μέσα από τις αναφορές στο Μακόντο, στις «Αστούριες», στον Federico, στην «Αλεξάνδρεια», στους «Δον Κιχώτες», στην «Ελένη».

Εντονότερη, ίσως, η παρουσία του πρώτου, του Marquez,, μέσα από τον ανοίκειο τίτλο της συλλογής: Τα χρυσά ψαράκια του Αουρελιάνο Μπουενδία. Ο ήρωας – σύμβολο στο Εκατό χρόνια μοναξιά, δίδει την έμπνευση για το ξεδίπλωμα των ποιημάτων με την παρουσία του να είναι εμφανής σε ποιήματα – κλειδιά της συλλογής.

Κατεβάστε – Τα χρυσά ψαράκια του Αουρελιάνο Μπουενδία [Α. Αντζουλής] 2018