Γιώργος Καραντώνης
(Ποιητής – Κριτικός)

Για την ποίηση του Ανδρέα Γεωργαλλίδη

[Ανδρέας Γεωργαλλίδης, Όταν βυθίζεται το πιάνο, (μτφρ.: στην αγγλική, γαλλική , γερμανική), Κύπρος, Power Publishing 2004 |Ανακοίνωση | «Σπίτι της Κύπρου» | Αθήνα, 26 Φεβρουαρίου 2008 | Πρώτη δημοσίευση: Περιοδικό Ομπρέλα, τχ. 83 (2008)]

Η γνώση μου για την ποίηση του Ανδρέα Γεωργαλλίδη περιορίζεται στις δύο τελευταίες ποιητικές συλλογές του, από τις πέντε συνολικά που έχει εκδώσει, αυτές δηλαδή που παρουσιάζονται σήμερα. Και οι δύο έχουν την πρωτοτυπία να είναι πολύγλωσσες: Η «Όταν βυθίζεται το Πιάνο» τετράγλωσση, με μετάφραση των ελληνικών ποιημάτων στα αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά, από διάφορους μεταφραστές, και η «Χρώματα Απέναντι» οκτάγλωσση, με μετάφραση των ελληνικών ποιημάτων στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, ισπανικά, ρωσικά και τουρκικά από διάφορους μεταφραστές πάλι. Η ποίηση αυτών των συλλογών είναι ερωτική βασικά, περισσότερο στην πρώτη και λιγότερο στην τελευταία, με πολλές υπαρξιακές και φιλοσοφικές προεκτάσεις.

Δύο παρατηρήσεις είναι αναγκαίες σχετικά με τη γλώσσα του ποιητή. Η πρώτη αφορά τη χρησιμοποίηση πολλών λέξεων που προέρχονται από το φυσικομαθηματικό χώρο, σε βαθμό που θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει ότι έχει σπουδάσει θετικές επιστήμες. Η δεύτερη έχει να κάνει με τη δημιουργία από τον ποιητή πολλών νεολογισμών και σύνθετων λέξεων, καθώς και το ότι μεταχειρίζεται συχνά σπάνιες και δυσεύρετες λέξεις, συνήθως με φυσικομαθηματική προέλευση επίσης.

Όλα αυτά συντελούν, ώστε τα ποιήματα του Ανδρέα Γεωργαλλίδη να θυμίζουν αρκετές φορές μικρά πορίσματα, μικρά αποδειχτικά κείμενα που καταλήγουν σε κάποια λογικά συμπεράσματα, με σχέσεις αιτιών και αιτιατών. Ίσως γι’ αυτό το λόγο προσωπικά προτιμώ τα μικρά επιγραμματικά ποιήματα του ποιητή, που συμπυκνώνουν καλύτερα τη φιλοσοφία και τον τρόπο θέασης του ποιητή. Τα θεωρώ αρτιότερα από τα μεγαλύτερα του, που και αυτά όμως δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλα, αφού σπάνια φτάνουν σε διψήφιο αριθμό στίχων. Επαναλαμβάνω πάντως, πως κατά τη γνώμη μου, η δύναμη του Ανδρέα Γεωργαλλίδη βρίσκεται στα μικρότερα ποιήματα του, όχι σε όλα ασφαλώς, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι απορρίπτω αναγκαστικά τα μεγαλύτερα. Θα κλείσω λοιπόν παραθέτοντας μερικά μικρά επιγραμματικά ποιήματα από το βιβλίο «Όταν βυθίζεται το Πιάνο» και δύο από το «Χρώματα Απέναντι».

«Κατανοώ τον πυροβολισμό σου./ Την Επανάληψή του όμως – όχι./ Ο νεκρός, δεν τραυματίζεται άλλο». «Κοιτούσαμε τη θάλασσα / ώσπου / μας έπνιξε». «Αυτή η σιωπή / δεν απαντά σε ερωτήσεις./ Υποβάλλει ερωτήματα / απορρίπτοντας τον ήχο». «Ίσως / σε συμπληρώσει ο καθρέφτη σου./ Γιατί απ’ εδώ και πέρα / θα είσαι μισή». «Πόσα να σβήσω / σε μια κόλλα χαρτί….» «(Νεκροταφείο) Εδώ, / δεν φωνάζει πια κανένας / τ’ όνομα του./ Όλοι γνωριζόμαστε / και έχουμε γίνει τώρα φίλοι». «(Αν υπήρξα) …επιθυμώ επιτυχημένη μια κηδεία / χωρίς παρευρισκομένους….».

Κατεβάστε – Όταν βυθίζεται το πιάνο [Γ. Καραντώνης] 02/2008