Ίδρυμα ΑντζουλήΑνδρέας Χατζηθωμάς
(Φιλόλογος – Κριτικός – Εκδότης περ. Διόραμα)
Παρουσίαση της ποιητικής συλλογής Ελάχιστα Περισσότερο Άδειο του Δρα Ανδρέα Γεωργαλλίδη στο Σπίτι της Κύπρου στην Αθήνα
[Ανδρέας Γεωργαλλίδης, ελάχιστα περισσότερο άδειο (μτφρ.: Άγγελος Ευαγγέλου), Αθήνα, εκδ. Ίαμβος 2018 | Κριτικό Σημείωμα | Πρώτη δημοσίευση: Περιοδικό Διόραμα, τχ. 21-22 (Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2018 & Ιανουάριος- Φεβρουάριος 2019)]
Στις 23 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε, στο Σπίτι της Κύπρου στην Αθήνα, η παρουσίαση του δίγλωσσου βιβλίου του Δρ Ανδρέα Γεωργαλλίδη* με τίτλο Ελάχιστα Περισσότερο Άδειο. Στην εκδήλωση μίλησαν ο Άγγελος Ευαγγέλου (Λέκτορας Συγκριτικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Kent) και ο Ανδρέας Αντζουλής (Επιστημονικός Συνεργάτης του Πανεπιστημίου Κύπρου).
Στο πρώτο μέρος της παρουσίασής του, ο Δρ Ευαγγέλου αναφέρθηκε στο έργο του μεταφραστή και στις γενικότερες αρχές που διέπουν τη διαδικασία της μετάφρασης, επικεντρώνοντας τις αναφορές του στους σημαντικότερους σταθμούς της Ιστορίας και της Θεωρίας της μετάφρασης. Κάνοντας μία σύντομη ιστορική αναδρομή, από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα, εξήγησε τον τρόπο με τον οποίο τα ιστορικά, ιδεολογικά και αισθητικά συμφραζόμενα μιας εποχής επηρεάζουν την προσέγγιση που θα υιοθετήσει ο μεταφραστής απέναντι στο πρωτότυπο κείμενο και συνεπώς το αποτέλεσμα της μετάφρασης.
Ο Δρ Ευαγγέλου αναφέρθηκε σε στερεότυπες θέσεις, όπως: «καμιά μετάφραση δεν είναι τόσο καλή όσο το πρωτότυπο», «η μετάφραση περιέχει μίαν παραδοξότητα», «ο μεταφραστής είναι προδότης», κ.λπ., ώστε να τις καταρρίψει, στηριζόμενος στην αδιαμφισβήτητη αρχή ότι κάθε μεταφραστική προσέγγιση παραμένει άρρηκτα δεμένη με την τέχνη της ερμηνευτικής. Υπό μίαν οντολογική έννοια, η μετάφραση αποτελεί ανάγνωση, η οποία εξ’ ορισμού προϋποθέτει και εμπεριέχει το στοιχείο της υποκειμενικότητας.
Αναφερόμενος στους παράγοντες που επηρέασαν τις δικές του αποφάσεις, κατά τη μετάφραση της ποιητικής συλλογής του Ανδρέα Γεωργαλλίδη ελάχιστα περισσότερο άδειο, ο Δρ Ευαγγέλου χαρακτήρισε τη διαδικασία της μετάφρασης του συγκεκριμένου έργου σαν μίαν «άσκηση ακροβασίας». Σε αυτό, το δεύτερο μέρος της ομιλίας του, ο Δρ Ευαγγέλου παρέθεσε κάποια δείγματα στενής ανάγνωσης των «αντι-στίχων» του Γεωργαλλίδη για να αποδείξει το δυσανάλογο μεταξύ της επιγραμματικότητας και της αφαιρετικής τους διάθεσης από τη μια, και του φιλοσοφικού του «βάρους» από την άλλη. Συνεπώς, αυτή η δυναμική και άκρως ενδιαφέρουσα δυσαναλογία είναι που καθιστά τη μετάφραση των «αντι-στίχων» ιδιαίτερα δύσκολη.
Ο Δρ Ανδρέας Αντζουλής αναφέρθηκε αρχικά στο προλογικό σημείωμα της συλλογής, το οποίο επισκιάζει κάθε ερμηνευτική προσπάθεια οδηγώντας σε μίαν υπό όρους παρουσίαση – και όχι ερμηνεία – του περιεχομένου της ποιητικής συλλογής. Ο αναγνώστης – κριτικός έχοντας επίγνωση της έως τώρα ποιητικής παραγωγής του Ανδρέα Γεωργαλλίδη διαπιστώνει ότι ο χαρακτηριζόμενος ως «ποιητής του κενού», αποστασιοποιείται βαθμηδόν από τη συμβατική ποιητική γραφή και – γόνιμα επηρεαζόμενος από τα φιλοσοφικά του αναγνώσματα – μετατρέπεται σε «ποιητή της σιωπής και της ακέραιας λέξης». Ο ποιητής αντιμετωπίζει με βαθιά επίγνωση και δέος τον χώρο της σιωπής και του ανείπωτου και υποχωρεί καταθέτοντας Απόλυτες λέξεις που φέρουν Υψηλά νοήματα, λέξεις- σκέψεις και λέξεις-εικόνες.
Κατεβάστε – Ελάχιστα περισσότερο άδειο [Α. Χατζηθωμάς] 2018/19